Tamara van Esch geeft een podium aan ongewone verhalen die tevens hoop geven, met zowel intieme als experimentele kanten. Indietronica-NL-pop met kalme stem en buitengewoon instrumentgebruik; met invloeden van My Brightest Diamond tot Blur. Het album Tussen Lagen (uit via Concerto Records) komt voort uit een kleinschalig onderzoek naar de belevingswereld van psychisch kwetsbare mensen, waarvoor songteksten en artwork samen met hen zijn gemaakt. De muziek werd geschreven met artiesten uit verschillende genres waardoor de plaat een brede, dynamische sound heeft. Voorheen bracht ze drie goed ontvangen albums uit onder de naam Mevrouw Tamara en speelde ze wereldwijd optredens in bands van dream folk tot hardrock. Naast haar eigen muziek is ze ook onderdeel van Londens trio Render Ghosts en bandlid van Blaudzun.
Lost in the forest
With no branches to track
He is miles away
And doesn’t look back
Rain pouring from his face
He doesn’t even notice
A girl swipes it away
He doesn’t even notice
Will she meet him again someday
Will he then be able to swipe it away
The rain that has fallen on her cheeks
Or won’t he notice it’s there
Lost in the forest
With no branches to track
He is miles away
And doesn’t look back
I’ll gladly leave my house
I’ve had enough hours here
You deserve the space now
I’ll make room for your belongings
Make yourself comfortable
I’ve already said goodbye
I can live with this and will live on
Even though my neighbours say I won’t
You don’t have to listen to everyone
I hope you’ll enjoy your stay
They don’t know whom they speak of
When you accuse you of doing that
They’re talking about themselves
It’s what they’d do when they’d go abroad
They don’t know what they speak of
There’s so much to enjoy about this
They’re talking of somewhere else
As if that would change things in a good way
When I look back one year ago it was so easy
We could watch our plans grow but didn’t see
What we needed back then to keep steady and still
It was before he said he can not picture us together
Yesterday I didn’t know anything about it
I thought we were building up and going right
It was before he said those words
It was before he said he can not picture us together
I was stupefied
Felt stuck in this place
Insomnia ruled my nights
And I wondered through foggy days
The walls were so close to me
They blocked my thoughts
Didn’t see any way out of it
“It’s a common thing”, they told me
“You’ll learn”
I felt hollow and empty
But now I’m in my cocoon
In here it’s safe and sound
To me it’s perfectly attuned
It’s where ideas are born
I’ve found a way of living
That seems so simple
But why is it then that we choose something different?
Now I’m in my cocoon
There’s enough space to breathe
I can let my mind go elsewhere
Now the norm is meaningful
It’s become crucial to me
And I have my ambitions back again
I decided to start all over
And work in a place
Where I feel free
A cat is purring by my side
It helps me focus
I can feel its warmth
I pet it softly in return
I’m in my cocoon
In here it’s nice and warm
To me it’s perfectly attuned
It’s where ideas are born
My days start with a pleasant feeling
I don’t plan anything special
They’re just ordinary days
And that’s fine
De open zaak die ervoor zorgde
Dat het veld in mij voortging
Dat het veld, gemaaid door de branding
En wat er is, speelt in mijn hoofd
Het mooiste
Wat het is, weet ik niet goed
De zaak nog onopgelost
In het laatje
En maar een kan het zien
Reizend met het mysterie meer
Door de straten
Nalevend hoe hij hoopt
Hoe ik hoop hij ook
Pak het hier, pak het daar
Jij mooiste
Neem het mee en voel maar
Wanhopig overal aanwezig
Hoe ik hoop hij ook
Jij bent de moeder van mijn kind
Waar jij faalt, ben ik bezind
De moeder van mijn kind
Al wat jij denkt noch vreest
Is altijd al van anderen geweest
Nooit bezat jij jezelf
Zoekend naar je eigen helft
Nu kleedde jij je uit
Baarde een kind, at beschuit
Tegelijk baarde jij jezelf
Ontbarend van die nare helft
Ontbarend van die helft
Nu ben je pas geboren
Door je pasgeborene
Laat je leiden, voel hoe fijn
Je samen met je kind kunt zijn
Bevrijd van je leegte, verlost van je schaamte
Het was de koudste dag van het jaar
Ik hield mijzelf erg goed voor de gek
Aangespoeld op een koud strand
Het zout dat mij bijt
Ik voelde kilheid in mijn jas
Het werd eens tijd voor verandering
Maar dat ging niet zomaar
Overwoekerd met hagelstenen
Zo koud dat het snijdt
Maar ik fietste door
Tot ik niets meer voelde
Ik was niet meer
Het was de koudste dag
Ik voel niets
Ik hoor alles
Ik zie een beetje
Maar ik weet niet wat ik voel
Ik dacht niet na
Toen was het goed
Maak mij blind
Want ik weet niet wat ik voel
Het maakt mij in de war
Maar zodra mijn hersenen meedoen
Begint de twijfeling
Geeft mij een klap in mijn gezicht
Doet mij meer dan ik beseffen wil
Ik voel niets
Ik hoor alles
Maak mij blind
Want ik weet niet wat ik voel
Zet mijn gedachten stil
En laat mij denken aan lege dagen
Zo prachtig dat het om jou gevoeld wordt
Naar je vanwege dat het past
De mijne schuift de pootjes
Als was het alleen voor het plakken geweest
Onaangenaam onbekwaam
Ongepast opgepast
Onredelijk mag ik het niet noemen
Onsmakelijk maar lief eet zij de pap
Welnu grijpt het niet te veel
Besteed en niet voor allen bestemd
De aangeraden film keek ik
De tuinman met je stem was er
Ik wist niet dat ik alle muisjes vermoordde
En de muiltjes in scherven deed gaan
Of dat er een sprookje in jou kon ontstaan
Ik was daar niet vanuit gegaan
Ik wist niet dat het kon
Elke keer dat ik geloofde
Werd ik vergeten en vervangen
Dus ik snapte niet dat het bestond
En dat er een sprookje in jou kon ontstaan
Ik was daar niet vanuit gegaan
Ik wist niet dat het kon
Ik was daar niet vanuit gegaan
Ik wist niet dat het kon
Ik wist niet dat het kon
Ik denk wat ik was
En ik zit eraan vast
Mijn hoofd zegt mij wat te doen
En ieder om mij
Ieder om mij
Geeft mij ongelijk
Ieder om mij
Ieder om mij
Alleen zit ik vast
Ik wil niet veranderen
Laat mij maar zijn
Laat mij maar dwalen
In mijn eigen poel
Laat mij maar ontdekken
Dat ik altijd ongelijk heb
Maar tot dan toe wil ik het zelf doen
Al die grote gedachten
Zijn veel te gevaarlijk
Voor mij
Nu ik zo klein ben
Ik laat mij niet graag vertellen
Wat men denkt of hoort
Wanneer men mij ziet
Stilstaand kijk ik toe
Ik wil niet veranderen
Ik denk wat ik was
En ik zit eraan vast
Mijn hoofd zegt mij wat te doen
En ieder om mij geeft mij ongelijk
Het is onmogelijk of ik ben juist lui
Laat mij vergeten
En wegrennen naar dat iets
Veel liever zou ik stoppen
Maar ik zit eraan vast
Het omschakelen is het lastigst
En kost niet alleen tijd maar juist veel meer
Laat mij vergeten
En wegrennen naar dat iets
Ik denk wat ik was
En ik zit eraan vast
Ik maak af wat ik moet
Om te blijven staan
Telkens maar heen en weer
Word ik dan niet wakker
Zij mogen zoveel meer
Blijf ik onrustig
Of zit ik dan echt vast?
Erg goed bent u eerlijk
Aanwezigheid is heerlijk
Gezelligheid onontbeerlijk
Kleine duiveltjes in uw hoofd
U voelt het is alsof verdoofd
Uw nachtlampje niet gedoofd
Nee, de zuster heeft u niet beroofd
Ik weet dat u haar niet gelooft
Alsof doet u goed, alsof doof
En opeens is het voorbij
In de lucht vlogen
Een fiets, een blik, een schrift
Kinderlijk geschreeuw
In de trein zit een vrouw die alleen maar aan zichzelf denkt
Waarom lacht ze?
Moeder dacht ze
Ben ik niet meer
Waar is de mijne
Nu zij had zo’n zeer
Dat dacht ze vast
De ellende goed in zicht
Gespannen hangend uit de ramen
Goh, een ambulance
Zo zakelijk en praktisch
Moet het opgeruimd
De agent doet ondertussen van
Padampadam zijn werk dan
Waarom lacht ze?
Moeder dacht ze
Ben ik niet meer
Waar is de mijne
Nu zij had zo’n zeer
Dat dacht ze vast
Iedereen belt maar praat niet
De conducteur stelt ons teleur
Terwijl hij ons geruststellen wil
De moeder komt geschrokken
Geleid door de man uit Groningen
Ik huil want het doet pijn
Iedereen heeft dat hier in de trein
De machinist mag vier maal de schrik van zijn leven
Maar nu valt alles op z’n plek
Al het fijne tegelijk
Vanaf hier gaat het goed
Maar nu komt het heel goed uit
Alles schuift in elkaar
Voorheen was het gek
Ik weet nog toen ik me zo anders voelde
Geen grip had op mijn dagen
Elke dag meer moe werd
Het waren slechts monsters in mijn hoofd
Waar komt dit dan vandaan
Hoe kan dit zo lang mogelijk
Hoe kan het zo verschillend zijn?
Hoe kan dit zo lang mogelijk?
Hoe kan het zo nieuw zijn?
Waar komt dit dan vandaan?
De open zaak die ervoor zorgde
Dat het veld in mij voortging
Dat het veld, gemaaid door de branding
En wat er is, speelt in mijn hoofd
Het mooiste
Wat het is, weet ik niet goed
De zaak nog onopgelost
In het laatje
En maar een kan het zien
Reizend met het mysterie meer
Door de straten
Nalevend hoe hij hoopt
Hoe ik hoop hij ook
Pak het hier, pak het daar
Jij mooiste
Neem het mee en voel maar
Wanhopig overal aanwezig
Hoe ik hoop hij ook
Jij bent de moeder van mijn kind
Waar jij faalt, ben ik bezind
De moeder van mijn kind
Al wat jij denkt noch vreest
Is altijd al van anderen geweest
Nooit bezat jij jezelf
Zoekend naar je eigen helft
Nu kleedde jij je uit
Baarde een kind, at beschuit
Tegelijk baarde jij jezelf
Ontbarend van die nare helft
Ontbarend van die helft
Nu ben je pas geboren
Door je pasgeborene
Laat je leiden, voel hoe fijn
Je samen met je kind kunt zijn
Bevrijd van je leegte, verlost van je schaamte
Zo prachtig dat het om jou gevoeld wordt
Naar je vanwege dat het past
De mijne schuift de pootjes
Als was het alleen voor het plakken geweest
Daar zit je dan met je lange haar
En je bril op de stoel
Je bent er niet
Waar ben je dan als je werkt of zit
Als je kinderen verzorgt?
Je weet het niet
Dat zeg je zo vaak
En dat doe je ook
Als een waas hier en daar
Maar de foto’s zo mooi
Een brok in je keel
Overdag kun je het niet
Gisteren was je woensdag
Morgen ben je het weekend
Nu ben je vorige week
Je bent er niet
Je weet het niet
Erg goed bent u eerlijk
Aanwezigheid is heerlijk
Gezelligheid onontbeerlijk
Kleine duiveltjes in uw hoofd
U voelt het is alsof verdoofd
Uw nachtlampje niet gedoofd
Nee, de zuster heeft u niet beroofd
Ik weet dat u haar niet gelooft
Alsof doet u goed, alsof doof
Live Nation Agency (Belgium)
Jan Smeets
jan.smeets@livenation.beTiny Room Records (Netherlands)
Stefan Breuer
booking@tinyroom.nl